Transmongolië Express en Mongolië

Het is inmiddels 4 weken geleden dat ik van huis vertrokken ben.

In de ochtend stapte ik in Amsterdam op het vliegtuig naar Moskou, een plek waar ik uit mezelf niet snel heen zou gaan, maar de stad viel me niks tegen. Ik verbleef bij Vladimir en Nadjana, een oud Russisch stel. Op deze manier kon ik mooi een kijkje nemen in het leven van 'de Rus'. Met wat gebaren en minimaal Engels vond de communicatie plaats. Iets wat later de reis nog veel zou gaan gebeuren. Kon ik alvast een beetje wennen. Na een bezoek aan de Basiliuskathedraal, het Kremlin en Rode Plein te hebben gebracht was het s avonds tijd om op de Transmongolië Express te stappen naar het land waar ik al tijden naar uit kijk: Mongolië.

De trein die ik nam was een Mongoolse versie. Dat wil zeggen: Een trein van de Mongoolse spoorwegen met veel 'locals' uit het land. Al snel maakte ik kennis met de mensen in de trein. Ik deelde de coupé met een Engelsman. In de wagon waren wij naast 2 Finse dames en een 72 jarige Duitser, genaamd Wolfgang, de enige buitenlanders. De mensen in de wagon waren voor 6 dagen je buren en daarbij hoorde het uitwisselen van verhalen en eten (in mijn geval stroopwafels).
Ik kan niet zeggen dat de treinreis spectaculair was, maar het was zeker een mooie ervaring! Onderweg zag je oneindig veel bos en zo nu en dan een dorpje (verzameling van houten huisjes met golfplaten) of stadje wat me deed denken aan een Amerikaans mijnwerkersdorpje. Je werd noodgedwongen te rusten, omdat veel andere opties niet voorhanden waren. Iets wat ik niet erg vond aangezien ik een drukke periode van afstuderen achter de rug had.

Eenmaal over de Russisch-Mongoolse grens (na een controle van 2 uur) kwam ik in de avond aan in het land van Genghis Kahn, uitgestrekte vlaktes, nomaden, paarden, onverharde wegen en vlees, heel veel vlees. Vanwege het donker kon ik weinig zien. Echter kon ik geen oog dicht doen en bracht ik het zo ver om de zonsopgang vanuit de trein te kunnen zien. Betoverend hoe dit er uit zag! We passeerden heuvels en bergen, rivieren, veel paarden en gertenten. Het ware Mongolië. Ik was verkocht!

Na de lange treinsreis kwam ik aan in Ulaanbaatar, de hoofdstad. De eerste dagen kwam ik in contact met een Canadees en een Nederlands stel. 3 mensen waarmee ik de daarop volgende dagen op trok. We brachten een bezoek aan het Terelj National Park om daar in een gertent te slapen, paard te gaan rijden en een kijkje te nemen hoe het 41 meter hoge standbeeld van Genghis Kahn er uit zag. De beste man is overigens voor Mongolen dé nationale held, vader van het land en sommigen zien hem als hun god. Het verbaast je dan ook niet dat hij overal terug te zien is: van pleinen, een universiteit, vliegveld, gebouwen tot bankbiljetten, wodka en pakjes sigaretten. Ik weet niet of hij er blij mee is dat overal zijn naam op staat. Bij sommige dingen zal hij zich wel omdraaien in zijn graf, waarvan overigens niemand weet waar hij ligt. Enfin, het Terelj National Park is een pronkstukje van de Mongolen en het was zeker de moeite waar om hier heen te gaan. Voor het eerst 6 uur lang paardrijden bezorgde me wel de nodige stijfheid en pijn maar wel weer een ervaring rijker!
De dagen erna bezocht ik wat tempels in de hoofdstad en bedacht ik wat mijn volgende plan zou worden. Mede omdat Ulaanbaatar niet schitterd van pracht (zacht uitgedrukt) wilde ik graag naar het 'platteland'. Op naar de nomaden en de natuur!

Ik deed wat research, kwam in contact met een Thai die ook zoekende was en door samenloop van omstandigheden belandden we even later in een reisgezelschap met 4 Israëlieten. Het plan werd gesmeed en de volgende ochtend zaten we al in de Russische militaire bus van onze goedgehumeurde chauffeur (gids en grappenmaker) Bayra. Het moest zo zijn denk ik dan. In het begin was er nog sprake van degelijke wegen, maar al snel gingen deze over in hobbelige zandwegen. Ondanks de goeie skills van onze chauffeur vlogen we door de hele bus. Bij een van onze stops kwamen we een Mongoolse knaap tegen met een kapotte fiets (ketting lag er af). Als Hollandse knul was dit natuurlijk een koud kunstje voor mij en een paar minuten later fietsten hij en zijn kameraadje weer vrolijk over de vlaktes. Kon ik ook nog eens mijn nut bewijzen. De volgende dag ontmoetten we een Naadam-worstelaar (Naadam is het hét festival van Mongolië) die in volle glorie met blote buik en hoedje op bij de rivier stond te schijnen. We poseerden stoer voor de camera, maar het verzoek om te worstelen sloegen we vriendelijk af.
Na 3 dagen rijden en veel mooie plekken te hebben gezien, kwamen we aan bij het Khovsgolmeer in Noord-Mongolië. Een van de grootste zoetwatermeren ter wereld. Hier verbleven we bij een familie die ons uitnodigden voor yakthee en broodjes met gezoete melk, terwijl een pan vol ingewanden van een geit op het vuur stond te pruttelen. Hoort erbij. Naast paardrijden zijn Mongolen ook fan van motorrijden. Motoren met 3 of 4 personen erop was weinig nieuws voor mij, totdat ik een man op een motor voorbij zag komen die door middel van een touw een paard achter zich aan trok, en achterop zat ook nog eens zijn vrouw, die op haar beurt weer een baby vast had.. Juist. We verbleven een paar dagen aan het strakblauwe en ijskoude meer waarna we verder gingen naar 'Tsagano' oid, een vissersdorpje in de middle of nowhere. Bayra reed ons dwars door rivieren, over bergen, door bossen en langs ijs. Ja ijs, want we zaten in het Siberische gedeelte van Mongolië.
We verbleven een nacht in het dorpje en de volgende dag gingen we te paard opweg naar een rendierenstam, nog verder in the middle of nowhere waar geen motorvoertuig kon komen. Na 2 dagen paardrijden arriveerden we bij de stam die op meer dan 3000 meter hoogte in hun 'urt' (soort tipi) leven met hun rendieren. We werden wederom uitgenodigd thee (dit keer rendierthee) te drinken met broodjes en zelfgemaakte rendierkaas en ik ouwehoerde wat met het stamhoofd, omdat andere communicatie ver te zoeken viel. Op het moment dat we de urt uitkwamen scheurde een jonge knaap van 6 jaar oud ons voorbij, op een rendier. Al met al een prachtig gezicht. Volop genoten van deze bijzondere ervaring!
De weg terug pakten we in 1 dag van 10 uur paardrijden en de daarop volgende dag reden we terug naar UB. Onderweg bezochten we nog een vulkaan, sliepen we in de natuur en maakte Bayra zelfgemaakt uushuur (vlees met ui en deeg) voor ons.
Na de trip van 11 dagen kwam ik nog even bij in het Terelj National Park waar ik 2 dagen ging hiken en genoot van mijn laatste momenten in Mongolië, voordat ik mijn volgende stap ging zetten.

Ik leerde het Mongolie kennen zoals ik wilde en wat een beleving! Het is niet zozeer dat Mongolië het meest overweldigende landschap heeft wat ik ooit gezien heb, maar het is wel het meest indrukwekkende land waar ik tot nu toe geweest ben. Het is een puur gevoel dat je krijgt wat niet in woorden uit te drukken valt, dus dat ga ik ook niet proberen.

Inmiddels zit ik in Myanmar en komt het water met bakken uit de hemel. Ik ben vannacht op het vliegveld van Yangon aangekomen na een stop in Beijing te hebben gemaakt. Helaas zat een uitstapje naar de Chinese muur er niet in, maar wel bij de 'Temple of Heaven' geweest en op die manier China een beetje leren kennen. Kan ik dat ook weer afstrepen.

Dus Myanmar, mijn volgende avontuur.. Later meer hierover!

Adios amigos