Myanmar
02 September 2015 | Myanmar, Rangoon
Nadat ik een geweldige belevenis had gehad in Mongolie ruilde ik het land in voor het magistrale Myanmar. Een bewuste keuze voor deze 2 landen omdat beide zeer authentiek zijn. Een pure ervaring, dat is wat ik wil.
Maar goed, waar begin je na wederom zoveel meegemaakt te hebben? Juist, bij het begin.
Myanmar liet mij weer een compleet andere wereld zien. In de voormalige hoofdstad Yangon landde ik (fysiek) en een paar dagen later landde ik ook geestelijk in Myanmar. Een geheel nieuwe ervaring. Het reizen leert je keer op keer weer aan te passen aan een nieuwe omgeving en zo leerde ik om van elke plek mijn thuis te maken.
Mijn eerste indrukken waren erg goed en zoals ook later zou blijken bleven mijn indrukken en ervaringen steeds positief. Alleen door de straten lopen was al geweldig. Omdat de mensen weinig toeristen gewend zijn krijg je regelmatig starende blikken, sommige mensen zwaaien naar je en groeten en anderen maken uit het niets een praatje met je. Het stadsleven van Yangon (voormalige hoofdstad van Myanmar) kenmerkt zich door veel bedrijvigheid op straat, mensen verkopen werkelijk waar alles wat je je maar kan bedenken. De een staat schroevendraaiers en carborateurs te verkopen, zijn buurman bakt eten en daarnaast doet iemand zijn dagelijkse middagsdutje op een scooter, in de drukte van het verkeer. Het land van ongekende mogelijkheden zullen we dan maar zeggen.
Een bezoekje aan de Shwedagon pagoda mocht niet ontbreken (voor zover ik weet de grootste pagoda die bestaat namelijk 99 meter hoog, versierd met rond de 510 kilo aan goud). Na een regenachtige dag besloot ik om alleen de stad en zijn bezienswaardigheden te verkennen. De zon scheen zo nu en dan en onderweg naar de pagoda ontmoette ik Soung die zo gastvrij was om mij onder zijn paraplu te laten lopen toen er een kleine bui viel. Ik raakte met hem aan de praat en merkte hoe vriendelijk de mensen zijn. Ze staan open voor toeristen zonder er iets voor terug te willen zien. Het zien van de Shwedagon was een indrukwekkend gezicht. Ik zag maar weer eens hoeveel energie mensen in hun geloof steken, erg bewonderenswaardig. Mijn wandeling ging verder door Yangon, ik bezocht een meertje en liep vervolgens naar dé markt van de stad waar je vrijwel alles kon krijgen wat Myanmar te bieden heeft. De volgende dag struinde ik nog wat rond met wat mensen die ik had ontmoet in het hostel en in de avond vertrok ik met Eva, Simone en Josh naar Bagan, de plek van duizenden tempels en pagoda's. Weg uit de drukte en op naar de rust.
Onze eerste dag in Bagan was een erg aangename. We besloten wat rond te lopen in New Bagan en trokken veel aandacht door onze blanke huid (afgezien van Josh, zijn familie komt uit Azië, van wie sommigen dachten dat hij onze gids was) wat op z'n beurt weer leidde tot leuke ontmoetingen. De dames uit Oostenrijk (die als attractie fungeerden) werden om de haverklap door meisjes gevraagd of ze met hen op de foto wilden. De jongens vroegen dan eerst aan Josh en mij of wij dit oké vonden. Vooruit voor $1 per foto (lees: geintje). Een lokale schilder nodigde ons uit in haar houten huisje en van haar kochten we wat schilderijen, erg mooi landschappen op het doek! In de avond wandelden we langs de Ayeryawady rivier en liepen we Jette tegen het lijf. We raakten met Jette aan de praat, wie ook een schilder is, en hij regelde ons wat Myanmar biertjes (voor een niet-toeristische prijs) en een kleedje zodat we langs de rivier konden zitten. We zijn uren verhalen aan het uitwisselen geweest terwijl de varkens om ons heen liepen en de lokale bevolking zich waste in het water. Later op de avond liet Jette zijn atelier nog zien, zodat we een kijkje konden nemen hoe de schilderijen gemaakt worden. Vervolgens gingen we terug naar ons hostel, op tijd, want de mensen hier staan op als de zon opkomt en kort nadat de zon ondergaat gaan ze slapen. De eerste dag in Bagan was geslaagd.
We verkenden het oude Bagan op een E-bike en zagen overal waar we keken tempels. Het mooie aan Bagan is naast de tempels dat het erg groen is. Een mix van natuur en mooie menselijke creatie maakte Bagan voor mij een plek waar ik graag was. Tegen de schemering bezochten we die dag nog een laatste tempel toen het water met bakken uit de hemel kwam. Iedereen vluchtte naar binnen, maar ik besloot mijn kleren uit te trekken en in mijn longyi samen met wat lokale gasten het tempelplein schoon te vegen, lachen dat ik deed, volop genieten. Om onze grote rastavriend Bob te quoten: "Some people feel the rain, others just get wet." Een uurtje later Skypte ik nog even met Maud die mij beelden van Pip haar diploma uitreiking liet zien. Een mooi contrast vond ik zelf. Toen we op de terugweg naar het hostel waren begaven een paar van onze bikes het en moesten we elkaar duwen of trappen met de pedaaltjes die eraan zaten, in het pikkedonker en in de regen. Ondanks deze 'tegenslagen' moest ik wederom hard lachen.
Bagan is nog prachtiger wanneer je de zonsondergang en/of de zonsopkomst meemaakt. Vanwege het regenseizoen heb ik dit helaas niet kunnen zien. Zo nu en dan joegen we dit natuurverschijnsel na maar dit mocht niet baten. Het najagen was voor mij ook alweer een ervaring op zich.
Na Bagan ging ik met Josh en Patti verder naar Mandalay. Hier bezochten we een showtje van de Moustache Brothers, die Nobelprijswinnaar Aung San Suu Kyi als grote fan hebben. Naast hun politieke grappen (waar hoge straffen op staan vanwege het corrupte en militaire regime) laten zij traditionele dans zien. Kortom een mooi avondje theater. De dag erna beklom ik Mandalay Hill waar ik op de top een handlezing kreeg van een Nepalees. Resultaat: geluksgetal 6, m'n 2e vrouw zal goed zijn, ik krijg 3 kinderen en op m'n 27e ben ik miljonair. Nou, kan minder. Verder bezocht ik het grootste boek ter wereld verdeeld over honderden pagoda's en scoorde ik een wereldgoal toen ik even met de voetballende jeugd optrok.
Al snel ruilde ik het drukke stadsleven van Mandalay in voor Hsipaw in het groene noorden. Keer op keer krijg ik de bevestiging en wist ik ook al dat ik meer een natuurmens ben dan een stadsmens. De dag nadat ik aankwam ik Hsipaw deed ik een 2 daagse trekking. Lekker weg van de beschaving waarbij we over glibberige bergpaden liepen, theeplantages bezochten en gingen overnachten bij een Pankan stam. Een mooie gelegenheid om in contact te komen met de oude cultuur van het land en tegelijkertijd om de natuur in te gaan. Samen met onze gids woonde ik nog het gebed van monniken bij in de plaatselijke tempel. Terug in Hsipaw besloot een bootcampje te doen en trok mijn 5fingers (schoenen) aan. Ik zag veel verontwaardigde blikken omdat ik aan het trainen was, iets wat ze daar niet echt kennen, en ook nog eens een blanke knul op vreemde schoenen, met 35+ Celsius. Juist die's gek. Dit zorgde ook wel voor de nodige humor en ik eindigde met een potje voetbal tegen 7 jongens (van 5 tot 11 jaar) wat ook de nodige inspanning koste met het klamme weer. Een van de leukste dingen van reizen vind ik wel het contact met de mensen. Je mengen onder mensen om zo meer te weten te komen over de gebruiken en cultuur of gewoon om samen een goede tijd te hebben. Ik waardeerde de rust en sfeer in het dorpje en besloot nog een paar dagen te blijven. Ik huurde een fietsje en verkende het gebied verder. Met het stadsfietsje ging ik off road naar de waterval, bezocht ik het kleine Angkor What plus een houten tempel met Buddha.
Aan alles komt een eind en zo ook aan mijn tijd in het noorden van Myanmar. Het was tijd om naar Kalaw af te reizen. Hier regelde ik een 3 daagse trekking naar Inle Lake bij een man genaamd Uncle Sam. Tijdens de trekking zouden we bij lokale stammen slapen en zien hoe men hier leeft. Onderweg kwamen we langs rijstvelden en plantages waar boeren nog ouderwets met een os en ploeg het land bedwingen. Niks geen John Deere. Erg mooi gezicht! Daarnaast maakte we een bezoekje aan een basisschool waar de kinderen uit volle borst opdreunden wat de juf aanwees op het bord, keer op keer, de kracht van herhaling. Onze weg vervolgde zich over het treinspoor. Een van de dames vroeg onze gids hoe vaak de trein per dag gaat. In mijn hoofd grapte ik al: 'elke 5 minuten'. En jawel, binnen 1 minuut hoorden we: "Run, run! Train is coming!" De trein ging 3 keer per dag, maar net in het half uurtje dat wij op het spoor liepen dus ook. Omdat we aan weerskanten niet konden wegduiken moesten we ook echt rennen. De laatste van ons was nog geen 2 tellen aan de kant of de trein stormde langs. Scheelde dat hij maar 25 km/u ging haha. Eenmaal aangekomen bij de stam, aten we lekker eten van onze eigen chefkok en spraken we met het stamhoofd. De volgende dag gingen we verder op pad, verder de natuur in. Ik was in m'n element. Genietend van het wandelen en het geweldige uitzicht maakten me stil. Wederom een mooie dag vol cultuur en natuur (met name de reusachtige bomen was een knap staaltje van moeder aarde). Op de derde dag arriveerden we bij het Inke Lake en staken we met een long boat het meer over. Omdat rust nemen soms moeilijk voor mij is stapte ik de volgende dag in de boot om de bedrijvigheid en cultuur in en om het meer te zien: de traditionele manier van vissen en peddelen, huizen op palen, bezoek zilversmid, paraplu- en botenmakerij, weverij en sigarenrollerij,- vrouwen met nekringen, markt en drijvende tuinen en ga zo maar door. Een waar cultureel uitstapje, jottem. Oh ja, en mijn Spaanse reisgenoot David en ik kregen nog een een traditionele Shan massage, waarbij de forse vrouwtjes je eerder martelden dan ontspanning gaven. Maargoed zal wel ergens goed voor zijn..
Ik had nog een paar dagen in Myanmar en besloot, omdat ik me er zo thuis voelde, terug te gaan naar Bagan. Hier huurde ik een fiets, oordopjes in en ik waande me weer in een wereld zoals die er grotendeels hetzelfde uitzag als terug in de twaalfde eeuw. Ik klom op een tempel en zat voor een tijdje in mijn eentje te genieten van het sprookjesachtige uitzicht. De laatste momenten in het land brandde ik nog even goed op mijn netvlies. Toen ik aan het rondlopen was werd ok ik werd gevraagd op de foto te gaan met een paar locals. Yes! Mijn eerste stap naar beroemdheid. Ik zocht mijn vriend Jette nog weer op waar ik nog een paar schilderijen van kocht en gaf zijn zoontje een pet die ik mee had genomen. Een mooie afsluiter van Bagan.
Ik ging terug naar Yangon, de stad waar het allemaal begon. Dat was alweer 4 weken reizen in Myanmar. Wauw wat een beleving, wat een avontuur. Een fantastisch land dat ik zeker ga missen. Maar ik ben ook wel weer toe aan iets nieuws.
Op naar crazy Bangkok voor een nieuwe onderneming én een nieuw avontuur, maar dit keer in het goede gezelschap van Pip. Lets's go!
Maar goed, waar begin je na wederom zoveel meegemaakt te hebben? Juist, bij het begin.
Myanmar liet mij weer een compleet andere wereld zien. In de voormalige hoofdstad Yangon landde ik (fysiek) en een paar dagen later landde ik ook geestelijk in Myanmar. Een geheel nieuwe ervaring. Het reizen leert je keer op keer weer aan te passen aan een nieuwe omgeving en zo leerde ik om van elke plek mijn thuis te maken.
Mijn eerste indrukken waren erg goed en zoals ook later zou blijken bleven mijn indrukken en ervaringen steeds positief. Alleen door de straten lopen was al geweldig. Omdat de mensen weinig toeristen gewend zijn krijg je regelmatig starende blikken, sommige mensen zwaaien naar je en groeten en anderen maken uit het niets een praatje met je. Het stadsleven van Yangon (voormalige hoofdstad van Myanmar) kenmerkt zich door veel bedrijvigheid op straat, mensen verkopen werkelijk waar alles wat je je maar kan bedenken. De een staat schroevendraaiers en carborateurs te verkopen, zijn buurman bakt eten en daarnaast doet iemand zijn dagelijkse middagsdutje op een scooter, in de drukte van het verkeer. Het land van ongekende mogelijkheden zullen we dan maar zeggen.
Een bezoekje aan de Shwedagon pagoda mocht niet ontbreken (voor zover ik weet de grootste pagoda die bestaat namelijk 99 meter hoog, versierd met rond de 510 kilo aan goud). Na een regenachtige dag besloot ik om alleen de stad en zijn bezienswaardigheden te verkennen. De zon scheen zo nu en dan en onderweg naar de pagoda ontmoette ik Soung die zo gastvrij was om mij onder zijn paraplu te laten lopen toen er een kleine bui viel. Ik raakte met hem aan de praat en merkte hoe vriendelijk de mensen zijn. Ze staan open voor toeristen zonder er iets voor terug te willen zien. Het zien van de Shwedagon was een indrukwekkend gezicht. Ik zag maar weer eens hoeveel energie mensen in hun geloof steken, erg bewonderenswaardig. Mijn wandeling ging verder door Yangon, ik bezocht een meertje en liep vervolgens naar dé markt van de stad waar je vrijwel alles kon krijgen wat Myanmar te bieden heeft. De volgende dag struinde ik nog wat rond met wat mensen die ik had ontmoet in het hostel en in de avond vertrok ik met Eva, Simone en Josh naar Bagan, de plek van duizenden tempels en pagoda's. Weg uit de drukte en op naar de rust.
Onze eerste dag in Bagan was een erg aangename. We besloten wat rond te lopen in New Bagan en trokken veel aandacht door onze blanke huid (afgezien van Josh, zijn familie komt uit Azië, van wie sommigen dachten dat hij onze gids was) wat op z'n beurt weer leidde tot leuke ontmoetingen. De dames uit Oostenrijk (die als attractie fungeerden) werden om de haverklap door meisjes gevraagd of ze met hen op de foto wilden. De jongens vroegen dan eerst aan Josh en mij of wij dit oké vonden. Vooruit voor $1 per foto (lees: geintje). Een lokale schilder nodigde ons uit in haar houten huisje en van haar kochten we wat schilderijen, erg mooi landschappen op het doek! In de avond wandelden we langs de Ayeryawady rivier en liepen we Jette tegen het lijf. We raakten met Jette aan de praat, wie ook een schilder is, en hij regelde ons wat Myanmar biertjes (voor een niet-toeristische prijs) en een kleedje zodat we langs de rivier konden zitten. We zijn uren verhalen aan het uitwisselen geweest terwijl de varkens om ons heen liepen en de lokale bevolking zich waste in het water. Later op de avond liet Jette zijn atelier nog zien, zodat we een kijkje konden nemen hoe de schilderijen gemaakt worden. Vervolgens gingen we terug naar ons hostel, op tijd, want de mensen hier staan op als de zon opkomt en kort nadat de zon ondergaat gaan ze slapen. De eerste dag in Bagan was geslaagd.
We verkenden het oude Bagan op een E-bike en zagen overal waar we keken tempels. Het mooie aan Bagan is naast de tempels dat het erg groen is. Een mix van natuur en mooie menselijke creatie maakte Bagan voor mij een plek waar ik graag was. Tegen de schemering bezochten we die dag nog een laatste tempel toen het water met bakken uit de hemel kwam. Iedereen vluchtte naar binnen, maar ik besloot mijn kleren uit te trekken en in mijn longyi samen met wat lokale gasten het tempelplein schoon te vegen, lachen dat ik deed, volop genieten. Om onze grote rastavriend Bob te quoten: "Some people feel the rain, others just get wet." Een uurtje later Skypte ik nog even met Maud die mij beelden van Pip haar diploma uitreiking liet zien. Een mooi contrast vond ik zelf. Toen we op de terugweg naar het hostel waren begaven een paar van onze bikes het en moesten we elkaar duwen of trappen met de pedaaltjes die eraan zaten, in het pikkedonker en in de regen. Ondanks deze 'tegenslagen' moest ik wederom hard lachen.
Bagan is nog prachtiger wanneer je de zonsondergang en/of de zonsopkomst meemaakt. Vanwege het regenseizoen heb ik dit helaas niet kunnen zien. Zo nu en dan joegen we dit natuurverschijnsel na maar dit mocht niet baten. Het najagen was voor mij ook alweer een ervaring op zich.
Na Bagan ging ik met Josh en Patti verder naar Mandalay. Hier bezochten we een showtje van de Moustache Brothers, die Nobelprijswinnaar Aung San Suu Kyi als grote fan hebben. Naast hun politieke grappen (waar hoge straffen op staan vanwege het corrupte en militaire regime) laten zij traditionele dans zien. Kortom een mooi avondje theater. De dag erna beklom ik Mandalay Hill waar ik op de top een handlezing kreeg van een Nepalees. Resultaat: geluksgetal 6, m'n 2e vrouw zal goed zijn, ik krijg 3 kinderen en op m'n 27e ben ik miljonair. Nou, kan minder. Verder bezocht ik het grootste boek ter wereld verdeeld over honderden pagoda's en scoorde ik een wereldgoal toen ik even met de voetballende jeugd optrok.
Al snel ruilde ik het drukke stadsleven van Mandalay in voor Hsipaw in het groene noorden. Keer op keer krijg ik de bevestiging en wist ik ook al dat ik meer een natuurmens ben dan een stadsmens. De dag nadat ik aankwam ik Hsipaw deed ik een 2 daagse trekking. Lekker weg van de beschaving waarbij we over glibberige bergpaden liepen, theeplantages bezochten en gingen overnachten bij een Pankan stam. Een mooie gelegenheid om in contact te komen met de oude cultuur van het land en tegelijkertijd om de natuur in te gaan. Samen met onze gids woonde ik nog het gebed van monniken bij in de plaatselijke tempel. Terug in Hsipaw besloot een bootcampje te doen en trok mijn 5fingers (schoenen) aan. Ik zag veel verontwaardigde blikken omdat ik aan het trainen was, iets wat ze daar niet echt kennen, en ook nog eens een blanke knul op vreemde schoenen, met 35+ Celsius. Juist die's gek. Dit zorgde ook wel voor de nodige humor en ik eindigde met een potje voetbal tegen 7 jongens (van 5 tot 11 jaar) wat ook de nodige inspanning koste met het klamme weer. Een van de leukste dingen van reizen vind ik wel het contact met de mensen. Je mengen onder mensen om zo meer te weten te komen over de gebruiken en cultuur of gewoon om samen een goede tijd te hebben. Ik waardeerde de rust en sfeer in het dorpje en besloot nog een paar dagen te blijven. Ik huurde een fietsje en verkende het gebied verder. Met het stadsfietsje ging ik off road naar de waterval, bezocht ik het kleine Angkor What plus een houten tempel met Buddha.
Aan alles komt een eind en zo ook aan mijn tijd in het noorden van Myanmar. Het was tijd om naar Kalaw af te reizen. Hier regelde ik een 3 daagse trekking naar Inle Lake bij een man genaamd Uncle Sam. Tijdens de trekking zouden we bij lokale stammen slapen en zien hoe men hier leeft. Onderweg kwamen we langs rijstvelden en plantages waar boeren nog ouderwets met een os en ploeg het land bedwingen. Niks geen John Deere. Erg mooi gezicht! Daarnaast maakte we een bezoekje aan een basisschool waar de kinderen uit volle borst opdreunden wat de juf aanwees op het bord, keer op keer, de kracht van herhaling. Onze weg vervolgde zich over het treinspoor. Een van de dames vroeg onze gids hoe vaak de trein per dag gaat. In mijn hoofd grapte ik al: 'elke 5 minuten'. En jawel, binnen 1 minuut hoorden we: "Run, run! Train is coming!" De trein ging 3 keer per dag, maar net in het half uurtje dat wij op het spoor liepen dus ook. Omdat we aan weerskanten niet konden wegduiken moesten we ook echt rennen. De laatste van ons was nog geen 2 tellen aan de kant of de trein stormde langs. Scheelde dat hij maar 25 km/u ging haha. Eenmaal aangekomen bij de stam, aten we lekker eten van onze eigen chefkok en spraken we met het stamhoofd. De volgende dag gingen we verder op pad, verder de natuur in. Ik was in m'n element. Genietend van het wandelen en het geweldige uitzicht maakten me stil. Wederom een mooie dag vol cultuur en natuur (met name de reusachtige bomen was een knap staaltje van moeder aarde). Op de derde dag arriveerden we bij het Inke Lake en staken we met een long boat het meer over. Omdat rust nemen soms moeilijk voor mij is stapte ik de volgende dag in de boot om de bedrijvigheid en cultuur in en om het meer te zien: de traditionele manier van vissen en peddelen, huizen op palen, bezoek zilversmid, paraplu- en botenmakerij, weverij en sigarenrollerij,- vrouwen met nekringen, markt en drijvende tuinen en ga zo maar door. Een waar cultureel uitstapje, jottem. Oh ja, en mijn Spaanse reisgenoot David en ik kregen nog een een traditionele Shan massage, waarbij de forse vrouwtjes je eerder martelden dan ontspanning gaven. Maargoed zal wel ergens goed voor zijn..
Ik had nog een paar dagen in Myanmar en besloot, omdat ik me er zo thuis voelde, terug te gaan naar Bagan. Hier huurde ik een fiets, oordopjes in en ik waande me weer in een wereld zoals die er grotendeels hetzelfde uitzag als terug in de twaalfde eeuw. Ik klom op een tempel en zat voor een tijdje in mijn eentje te genieten van het sprookjesachtige uitzicht. De laatste momenten in het land brandde ik nog even goed op mijn netvlies. Toen ik aan het rondlopen was werd ok ik werd gevraagd op de foto te gaan met een paar locals. Yes! Mijn eerste stap naar beroemdheid. Ik zocht mijn vriend Jette nog weer op waar ik nog een paar schilderijen van kocht en gaf zijn zoontje een pet die ik mee had genomen. Een mooie afsluiter van Bagan.
Ik ging terug naar Yangon, de stad waar het allemaal begon. Dat was alweer 4 weken reizen in Myanmar. Wauw wat een beleving, wat een avontuur. Een fantastisch land dat ik zeker ga missen. Maar ik ben ook wel weer toe aan iets nieuws.
Op naar crazy Bangkok voor een nieuwe onderneming én een nieuw avontuur, maar dit keer in het goede gezelschap van Pip. Lets's go!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
